Tien maanden geleden konden we ons nog niet voorstellen dat we deze blog zouden schrijven. Maar nu, bijna een jaar later is het zover. Onze roadtrip, waar we zo lang naar hadden uitgekeken, kwam tot een einde. Onze laatste kilometers over de lange Duitse autobahn, waren kilometers vol gemengde emoties. We waren nog niet klaar om naar huis te gaan. Nog niet klaar om al onze spullen uit te pakken. Nog niet klaar om alles schoon te maken en nog niet klaar om na te denken over wat er komen gaat. Tegelijkertijd waren we zo dankbaar voor de geweldige tijd die we hebben gehad, de mooie herinneringen die we hebben gemaakt en voor de dingen die we hebben geleerd. Bovendien waren onze mountainbikes uitgeput en hadden we onze wandelschoenen helemaal versleten. Het was dus tijd om naar huis te gaan.
Niet hoe we het ons hadden voorgesteld
Er was echter één ding dat thuiskomen dubbel zo moeilijk maakte. Tijdens onze laatste maand werd een van ons ziek. Terwijl we kampeerden tussen de prachtige bergen van Albanië, Kosovo en Montenegro, het best te ontdekken tijdens de 10-daagse trektocht 'Pieken van de Balkan', daalde ons energieniveau en werden de wandelingen korter. Na twee weken zonder verbetering, liggend in de daktent en hopend op betere dagen, besloten we drie weken eerder dan oorspronkelijk gepland naar huis te gaan. Op deze manier kwam het einde van onze reis abrupter dan we hadden gehoopt en moesten we snel schakelen tussen reizen en naar huis gaan. Voor het eerst konden we ons niet aan onze reisplannen houden, maar Montenegro, Bosnië en Kroatië bewaren we voor een volgende reis.
Toch waren de paar plekjes die we deze maand hadden geweldig. Vanuit de prachtige Valbona-vallei reden we naar Kosovo waar we eerst de indrukwekkende Rugova Canyon passeerden om te eindigen in het piepkleine dorpje Guri I Kuq. We hadden een geweldige kampeerplek vlakbij een van de beste restaurants van het afgelopen jaar. We aten absoluut heerlijk traditioneel eten en bleven drie dagen achter elkaar chillen en kletsen met de mensen die de 'Pieken van de Balkan' deden. Bij het verlaten van deze plek werd het interessant, want er was een onofficiële grensovergang van hier naar Montenegro. Helaas mislukte onze door de lokale bevolking geïnspireerde poging om tussen de grote rotsen bij de grens door te manoeuvreren en moesten we de langere officiële route nemen. In Montenegro brachten we enkele laatste nachten door op een kleine camping in de buurt van de spectaculaire Mrtvica Canyon voordat we aan onze lange rit terug naar huis begonnen. Een korte Burek-stop in Bosnië, een doktersbezoek in Kroatië, een kopje koffie in de hoofdstad van Slovenië, Kaiserschmarrn in Oostenrijk en een ontbijt in Duitsland maakten van ons de snelste landhoppers van juli...
Meer geleerd dan één jaar op de universiteit
Terugkijkend was dit jaar absoluut geweldig. Hoewel we 'dicht' bij huis zijn gebleven, hebben we zoveel verschillende omgevingen, mensen en culturen gezien. Het is absoluut een van de meest leerzame jaren van ons leven geweest. Nieuwe ideeën, visies en wereldbeelden leer je niet op de universiteit, maar je moet er op uit gaan en de wereld zelf ervaren. Praten met de lokale bevolking en medereizigers gaf ons nieuwe inzichten. Van Marokkanen die in de Amerikaanse droom geloven tot Kosovaren die hun dochters prijzen en van reizigers die 100 euro per maand uitgeven tot mensen die in vrachtwagens rijden die 100 keer zoveel waard zijn als Jack. De wereld zit vol interessante mensen, die allemaal een ander leven leiden en allemaal hun eigen manier van geluk vinden. Daarnaast ontwikkel je je als mens door zo lang onderweg te zijn. Je wordt zelfbewuster, je probleemoplossend vermogen neemt toe en je leert wat echt belangrijk is in het leven. Al onze ervaringen hebben ons vaak doen beseffen dat het een ware luxe was om de kans te krijgen de wereld zo lang te verkennen en van elke dag met volle teugen te genieten.
Onze belangrijkste uitrusting
Oké, laten we eerlijk zijn, we moeten een alinea schrijven over de belangrijkste spullen. Na een jaar in een kleine auto te hebben gewoond, kom je erachter dat een mens niet veel spullen nodig heeft om gelukkig te zijn. Zorg ervoor dat de spullen die je nodig hebt van goede kwaliteit zijn en dat je ze mooi vindt, dan kun je de rest wegdoen. Voor onze reis waren er een paar belangrijke dingen die we niet konden missen. Allereerst presteerde Jack absoluut geweldig en reden we meer dan 16.000 kilometer zonder noemenswaardige problemen. Het tweede belangrijke item dat we niet konden missen, was onze Dare to be Different daktent. Elke nacht was de tent er om ons warm en droog te houden. Na een tijdje begonnen we de tent te 'voelen' en toen werd het het makkelijkste om mee om te gaan. Opbouwen en inpakken kostte minder dan vijf minuten en we konden de sterkste wind met een paar eenvoudige trucjes aan. We hebben nooit problemen gehad met onze slaapkamer, dus alleen maar liefde voor de tent. We zullen onze bruine daktent erg missen...
Zouden we dingen anders doen?
Zo'n lange reis maken vergde enige voorbereiding qua uitrusting en routes. Na dit jaar kunnen we gelukkig zeggen dat onze voorbereiding geslaagd is. Onderweg hebben we niets veranderd aan onze hele uitrusting en elke dag bleek die duurzaam en praktisch te zijn. Ook de route was goed. Helaas konden we hem uiteindelijk niet helemaal afmaken, maar over het algemeen werkte hij geweldig. Van de woestijn in Marokko tot de sneeuw in Zwitserland, we hebben van elke bestemming genoten. Als aanbeveling willen we echter het idee toevoegen van een Nederlands stel dat we tegenkwamen in de laatste week van onze reis. Zij reisden net als wij tien maanden en reden eerst naar Marokko. Vanuit Marokko reden ze verder naar het zuiden tot Ghana, vanwaar ze de boot namen naar Athene, Griekenland. Dit geeft absoluut de ultieme Afrika-ervaring, maar voorkomt het grootste gedoe met Afrikaanse visa. Bovendien vermijd je een paar koude Europese maanden, maar heb je toch de interessante Balkan-ervaring. Je zult echter wel 'Bella Italia' missen, maar als je daarmee kunt leven is dit een van de beste routes die we het afgelopen jaar hebben gehoord!
Ciao!
We vonden het geweldig om al onze ervaringen te delen met het schrijven van deze maandelijkse blog en het updaten van ons Instagram kanaal. We zijn dankbaar voor alle enthousiaste reacties van iedereen die ons tijdens onze reis heeft gevolgd. We hopen dat jullie er net als wij van genoten hebben! Het einde van deze reis betekent niet het einde van onze dromen en verhalen. Binnenkort komt het gevoel van op avontuur gaan weer terug en staat er alweer een nieuw project in de garage... Plannen liggen er al, maar eerst gaan we nog even normaal leven. We hopen jullie snel te zien op een van de kampeerbeurzen waar we ons zullen aansluiten bij de Dare to be Different stand! :)
Ciao namens Jack en ons,
Siebe en Jelle
